Egipt: krótkie dożywocie Mubaraka + Syria: podział na strefy wpływów?

Wyrok dożywocia dla Hosniego Mubaraka może być bardzo krótki. Były egipski prezydent doznał, według niepotwierdzonych informacji, śmierci klinicznej i dogorywa podłączony do respiratora. Nadal nie wiadomo, kto zostanie nowym prezydentem Egiptu: Morsi czy generał Szafik. Obaj już ogłosili zwycięstwo, a junta na wszelki wypadek, po rozwiązaniu parlamentu, ograniczyła konstytucyjne uprawnienia głowy państwa. Na placu Tahrir znowu wielkie protesty - rewolucja nie została jeszcze dokończona. Wielu spodziewa się więc, że Bractwo sięgnie po swoją bazę społeczną i przejmie władzę "leżącą na ulicy". Jak na razie jednak Bractwo jest dosyć asekuranckie - sytuacja jest wszak ekstremalnie niepewna. Bracia Muzułmanie mają wsparcie USA. (Nie przypadkowo Wael Ghonim z Google mówi, że głosował na Morsiego) Wszak zaprowadzenie władzy "umiarkowanych" ugrupowań islamskich w miejsce świeckich dyktatur jest oficjalną polityką administracji Obamy, po raz pierwszy wyartykułowaną w 2009 r. w przemówieniu na Uniwersytecie al-Ahzar. Nie składajmy tego jednak  tylko na islamskie korzenie Baraka Barakowicza. Już przecież administracja Busha szkoliła prodemokratycznych egipskich aktywistów, a CIA za czasów Clintona       proponowała Bractwu fundusze na przejęcie władzy w Egipcie (incydent Abu Umara al-Amrikiego). USA od czasów FDR prowadzą bardzo rozsądną, przebiegłą i skuteczną politykę na Bliskim Wschodzie - wspierają różne strony licznych tam konfliktów (Izrael, Saudów, Bractwo, swego czasu Saddama i ajatollahów), dając każdej z nich to co chce, utrzymując względną równowagę sił, powstrzymując penetrację regionu przez inne mocarstwa, zyskując stosunkowo bezpieczne dostawy surowców i podtrzymując dominację dolara. To, że za czasów Busha Jr. i Obamy ta machina zaczęła się krztusić - to już nie błąd konstrukcji, tylko "serwisu technicznego".

***

Szczyt G20 chyba raczej nie przyniósł porozumienia Putina z Obamą w sprawie Syrii (choć agencja dpa podaje, że powstał plan tranfsormacji ustrojowej).  Do Tartus płyną rosyjscy komandosi (oficjalny powód: ochrona bazy morskiej). Co jakiś czas wypływają  projekty podziału Syrii wzdłuż granic konfesyjnych (jak to z takimi projektami bywa - raczej nikogo nie zadowolą). De facto kraj może jednak zostać podzielony na strefy wpływów. Niesamowita frajda dla terrorystów różnego sortu: będą mieli pod ręką zarówno Amerykanów jak i Ruskich.