1920: wojna polsko-chińska

"Rozejm z bolszewikami spiszem bagnetami"
 Benedykt Hertz

Choć w 1920 r. traktowaliśmy bolszewickich jeńców zazwyczaj humanitarnie, to jedną ich kategorię - zgodnie z nieoficjalną polityką - rozstrzeliwaliśmy na miejscu: Chińczyków. Skąd się wzięli Chińczycy w Armii Czerwonej? Służyło ich tam wiele tysięcy. Rekrutowali się z emigracji zarobkowej, zasiedlającej nie tylko Syberię, ale również Moskwę, Kijów czy Odessę. Chińskie oddziały w bolszewickiej służbie odznaczyły się okrucieństwem. Nic więc dziwnego, że mieli złą reputację i "na wszelki wypadek" nasza armia ich odstrzeliwała. Ci Chińczycy musieli mocno zapaść nam w pamięć, bo w latach '30-tych Szab Generalny snuł scenariusze przewidujące bolszewizację Chin i pojawienie się chińskich dywizji na granicy - czyli za Baranowiczami i Nieświeżem.

Poniżej: chińscy bolszewicy na ulicach Odessy, 1919 r.

Libia: fog of war

Wydarzenia w Libii pokrywa mgła wojny. Sytuacja na froncie przez ostatni miesiąc niewiele się zmieniła. Rebelianci ("oni są beznadziejni" - jak przyznają natowscy oficerowie) tłuką się ludźmi Kaddafiego (notabene też ciotami) pod Bregą i na zachodzie kraju. Obie strony są tak słabe, że nie dają rady dokonać decydującego przełamania. Strona, która powinna doprowadzić do przełomu - czyli Zachód tego nie robi. USA angażują się tam czubkiem paznokcia, choć mają plany inwazji na dużą skalę, a nawet ją ćwiczą. Największe potęgi Europy - Wielka Brytania i Francja natomiast nie dają sobie rady.

(Co nie powinno dziwić, nowy rządowy raport wskazuje na ogromny blamaż brytyjskiego kontyngentu w Afganistanie, a rząd Camerona chce zredukować armię do najniższego poziomu od czasów wojny burskiej.)

Wobec tego toczą się już rzekomo negocjacje pokojowe - za pośrednictwem Niemiec i Rosji. To jednak nie koniec. Choć Obamie, Cameronowi i Sarkozy'emu nie chce się prowadzić wojny do zwycięskiego końca, w zachodnich służbach są ludzie, którzy Kaddafiemu nie odpuszczą i gotowi są go ścigać nawet gdy gostek będzie na łożu śmierci. Wtedy mu po prostu odłączą aparaturę. To zbyt ważny świadek, by miał przeżyć - nie odpuścili Escobarowi, Noriedze, Saddamowi, bin Ladenowi, Miloszewiczowi. Nie odpuszczą jemu.

Na miejscu Obamy zrobiłbym to co Nixon w 1972 r. Serię morderczych nalotów, które zmieniłyby Trypolis i Syrtę w dopalające się morze ruin. Nie należy się przejmować w takim wypadku celami cywilnymi.  W przypadku Wietnamu Płn. skutkiem takiej polityki było to, że czerwoni błagali Nixona o pokój. Trzeba pokazać światu, że Zachód choć traci monopol na siłę.